मलई : प्रदीप निफाडकर

अंथरतो मी जेव्हा चटई
डोळे मिटती वासे तुळई

मुले टिव्हीच्या समोर बसली
शुभंकरोती गाते समई

गरिबी अपुली अशीच राहो
आपण दोघे एकच दुलई

हळद उतरली पोर जळाली
कोपऱ्यात ही रडते सनई

कसेबसे जगतात कवी हे
कुबेर झाले सारे गवई

कविता माझी दुधाप्रमाणे
गझला म्हणजे नुसती मलई

-- प्रदीप निफाडकर

२९, रिद्धी-सिद्धी अपार्टमेंट्स, आनंदनगर,सिंहगड रस्ता, पुणे-४११ ०५१.भ्रमणध्वनी ९८५०३८४२३२. ईमेल : gazalniphadkar@com

प्रतिसाद

गझल मस्तच आहे. काफियेही नवे-नवे आहेत.

छान गझल.
कसेबसे जगतात कवी हे
कुबेर झाले सारे गवई
-क्या बात है!

ही एक नितांत सुंदर गझल आहे, विशेषतः  ,पहिले चार शेर. निफाडकरांच्या गझलेची भाषा साधी  सोपी आणि परिणामकारक आहे.
मतला अनेक वेगवेगळ्या अर्थांकडे घेऊन जाणारा आहे.

गझल आवडली.
खोडसाळ प्रतिसादही आवडला.

छान : बापू दासरी

तुमच नाव वाचल आणी तीथच खुश झालो. मग खुश झालो ते तुमच्या गझलेमुळे.......

कसेबसे जगतात कवी हे
कुबेर झाले सारे गवई

कविता माझी दुधाप्रमाणे
गझला म्हणजे नुसती मलई

हे शेर फार आवडले

गरिबी अपुली अशीच राहो
आपण दोघे एकच दुलई

 
.............क्या बात है