उदास...!

यासाठी शुभेच्छा!

घडेल केव्हातरी मनातील खास काही
व
उजेड देणे तुझीच नाही मिरास काही

हे शेर आवडले.

बाकी शेर गझलेचे वाटले नाहीत. पण रचनेच इफेक्ट नेहमीप्रमाणेच चांगला!

'व्यास' या ओळीत एकंदर कवीला वाटू शकणारे दु:ख जाणवले. सुंदर ओळ आहे.

व्वा!

नेहमीसारखीच!

जास्त  आवडलेले  शेर-

विचारतो मी कधी कधी पारिजातकाला....
`उधार देशील का तुझे मंद श्वास काही ? `
हळूच एकेक बंद झाले कवाड माझे...
अता कशाचा कधी न होणार त्रास काही !
जळेन मीही तुझ्याप्रमाणे उजेड द्याया...
उजेड देणे तुझीच नाही मिरास काही !
बरेच काही लिहावयाचे अजून बाकी...
नवे पुन्हा जन्मतील  माझ्यात व्यास काही. 
(अजून माझ्या मनी कालचा ऋतू मोहरे... या  ओळीत  लगालगागा  लगालगागा  लगालगागा  चा  क्रम एके  ठिकाणी  बदलला  आहे. यात  काही  चूक  आहे  असे  म्हणायचे  नाही. पण  गझल  प्रदीपजींची  असल्याने  थोडे  खटकले.)

जलौघवेगा...

ज्ञानेश,

फारच चिकित्सक झालायस बाबा!

( अढी कपाळावरील जेव्हा मनात गेली - याबाबतीतही व्हायला पाहिजे की नाही? )

भटसाहेबांनी काफिया, अलामत व रदीफ मराठी भाषेला समजावले.
माधवांनी वगैरे वृत्त लिहिली.
तेच पाळायचे असा आग्रह असेल तर जे चूक आहे ते चूक आहे म्हणायचे.

( अवांतर - मी या स्थळावर पहिल्यापासून आशयाला महत्व द्यावे या मताचा राहिलो आहे. तसेच, उच्चाराप्रमाणे मात्रा मोजाव्यात याही मताचा मी आहे.)

भूषण  कटककर,
'तुम्ही  आणि  तुमची  मते'  हा  एका  स्वतंत्र  लेखाचा  विषय  आहे.
मुळात  माझा  तो  प्रतिसाद  प्रदीपरावांसाठी  आहे. त्यांच्या  गझलांचा  मी  चाहता  आहे आणि  त्यांच्याकडून बरेच  काही  शिकलो  आहे. त्यामुळे  जे  लक्षात  आले  ते  लिहिले. त्यात  चुका  काढणे/भोके  शोधण्याची  हीन  वृत्ती  दाखवली  असे  तुम्हाला  वाटत  असल्यास  माझा  नाईलाज  आहे.
आशयालाच  महत्व  द्यावे  हे  मलाही  पटते. म्हणूनच  'ही  चूक  आहे  असे  म्हणायचे  नाही'  हे  वाक्य  त्या  प्रतिसादात  घातले  आहे.
'अढी'- माझ्या  याच  काय, इतर अनेक  गझलांमधे  भरपूर  चुका  सापडतील. कारण मी  अजून  गझल  शिकतो  आहे. (सुदैवाने ) "गझलतज्ञ"  झालेलो  नाही.

(आणि  हो- प्रदीपरावांकडून  नम्रतेचे  आणि  अनुल्लेखाने  मारण्याचेही  पाठ शिकावे  म्हणतोय. तेवढे  शिकून  होईस्तोवर  तुम्ही  आपली  भाषा  जपून  वापरा, ही  विनंती.)  

@मतला एकदम जबरदस्त..!!

त्रास, खास, आसपास, व्यास हे शेर जास्त आवडले.

हळूच एकेक बंद झाले कवाड माझे...
अता कशाचा कधी न होणार त्रास काही !
वाव्वा!
एकंदर गझल आवडली.

हळूच एकेक बंद झाले कवाड माझे...
अता कशाचा कधी न होणार त्रास काही !

अजून ही एवढीच आशा जिवंत आहे...
घडेल केव्हातरी मनातील खास काही !

वा वा!

बरेच काही लिहावयाचे अजून बाकी...
नवे पुन्हा जन्मतील माझ्यात व्यास काही !

वा मस्त!
(अस्मादिकांचा एक शेर आठवला-
आता कुठे जरासे माझे लिहून झाले
आता कुठे जरासे शब्दांत प्राण आले
)

प्रसन्न मी राहतो; तरीही अनेक वेळा...
विचार माझ्या मनात येती उदास काही !

बहोत खुब!
गझल आवडली :)

जळेन मीही तुझ्याप्रमाणे उजेड द्याया...
उजेड देणे तुझीच नाही मिरास काही !
बरेच काही लिहावयाचे अजून बाकी...
नवे पुन्हा जन्मतील माझ्यात व्यास काही !
खास!क्रान्ति {रोज सकाळी असे काहि वाचावे सुंदर | अवघे जीवन भरून जावे आनंदाने!}

हळूच एकेक बंद झाले कवाड माझे...
अता कशाचा कधी न होणार त्रास काही !
अजून ही एवढीच आशा जिवंत आहे...
घडेल केव्हातरी मनातील खास काही !
 
हे दोन शेर तुम्हीच लिहू जाणे.... एकदम मनातल बोलता हो

नेहमीप्रमाणे...१ नंबर .... 
आरती

आणि मिरास,व्यास विशेष आवडले.
- चक्रपाणि जीवन चिटणीस