हे शहर माझी व्यथा सांभाळते

मी तिची नि:शब्दताही ऐकतो
पत्र ती घाईत माझे चाळते.. वा

दु:ख ओलांडून जाती माणसे
कोण येथे व्यर्थ अश्रू ढाळते?

पोळलो मी, भाजलो आजन्म मी
ही चिता आहे बरी की ,जाळते.. वा वा.. बहोत बढिया,, अतिशय साध्या शब्दातून आलेला तगडा आशय!
चांदणे वेणीत जेव्हा माळते..वा

-मानस६

मतला, मक्ता आणि हा शेर आवडला-
मी तिची नि:शब्दताही ऐकतो
पत्र ती घाईत माझे चाळते

शुभेच्छा.

ती उखाणा घेत नाही, हासते
हासुनी ती नाव माझे टाळते
कोण येथे व्यर्थ अश्रू ढाळते?
व्वा!

कलोअ चूभूद्याघ्या

भन्नाट्..आवड्ली
ती उखाणा घेत नाही, हासते
हासुनी ती नाव माझे टाळते

मी तिची नि:शब्दताही ऐकतो
पत्र ती घाईत माझे चाळते

लोपले पावित्र्य दीपांचे, पहा!
देशद्रोह्यांना प्रजा ओवाळते

"दु:ख ओलांडून जाती माणसे"
सुंदर कल्पना...
चुभूद्याघ्या...
***********************
वाहत्या गर्दीत माझा चेहरा पाहू नको तू
मुखवटे आहेत तेथे, त्यात हा 'नचिकेत' नाही!!

दीपांचे पावित्र्य लोपणे, दु:ख ओलांडून जाणे या कल्पना आवडल्या. पत्र घाईत चाळणे वगैरेही छान उतरले आहे. एकंदर गझल आवडली.
- चक्रपाणि जीवन चिटणीस

वा, प्रसन्न. वेणीत चांदणे माळणारी रात्र, निःशब्दता ऐकणे, दुःख ओलांडून जाणारी माणसे विशेष आवडली. फार छान.

दुसर्‍या, तिसर्‍या वाचनात आणखी आणखी आवडली!
शेवटचे २ शेर तर विशेष!
दु:ख ओलांडून जाती माणसे
कोण येथे व्यर्थ अश्रू ढाळते? --- वा वा वा!