आपण दोघे

वा, एक फोन कर ह्या मस्त गझलेनंतर बऱ्याच दिवसांनी आलेली ही गझलही फार आवडली आणि विशेषतः खालील दोन शेर:

क्षुल्लक-क्षुल्लक कारणांवरुन भांडण करतो;
स्वत:च हसतो नंतर त्यावर आपण दोघे.
वा!वा!
बोलायाचे तेच बोलतो नेमके तरी,
उगीच करतो आवर-सावर आपण दोघे.
वा!वा!


पुढील गझलेची वाट बघतो आहे.

हो-नाहीच्या उंबरठ्यावर आपण दोघे.
छानच !

जरी माहिती कहाणीस ह्या शेवट नाही;
कधी न घेतो तरी मनावर आपण दोघे... मक्ता आवडला
-मानस६

वा वा वा वा,
रूपेशराव,
छान सहजसुंदर ग़ज़ल. एकदी एक फोन कर सारखी.  पुढील लेखनासाठी शुभेच्छा.
आपला,
(चाहता) धोंडोपंत
आम्हाला इथे भेट द्या http://dhondopant.blogspot.com

सुंदर गझल.

कधी संयमी, कधी अनावर आपण दोघे;
हो-नाहीच्या उंबरठ्यावर आपण दोघे.

क्षुल्लक-क्षुल्लक कारणांवरुन भांडण करतो;
स्वत:च हसतो नंतर त्यावर आपण दोघे.
हे शेर विशेष आवडले.
- चक्रपाणि जीवन चिटणीस

म्हणावेसे वाटते. छान!

पहिला, तिसरा आणि पाचवा..तीनही शेर उर्दू गझलेच्या माहोलमध्ये नेणारे.
रूपेश, खूप छान.

उत्तम गझल... निसटली होती माझ्याकडून ! सगळेच शेर आवडले. 
हा खासच -
कधी संयमी, कधी अनावर आपण दोघे;
हो-नाहीच्या उंबरठ्यावर आपण दोघे.
वा...वा...वा....
मला आठवले -
हो-नाहीच्या हिंदोळ्यावर झुलायचे...पण किती किती ?
अनामिकेच्या प्रीतीसाठी झुरायचे...पण किती  किती  ?
शुभेच्छा रूपेश...तुझ्या पुढील गझलेची वाट पाहत आहे...येऊ दे !