वेदना

प्रज्ञाताई,

आपली पहिली प्रकाशित गझल चांगली आहे. मंदाकिनीतील एक गुरू लघू केल्यामुळे जरा लयीत वाचताना गडबड होत आहे खरे. पण आशय व वृत्ताची अचुकता दोन्ही आहे.

नाहीतरी तुझ्यासवे ही ओळ अतिशय आवडली.

अभिनंदन व अजून रचनांची प्रतीक्षा!

प्रिय प्रज्ञा,
तुझि गझल आवदलि.
लवकरच भेतु
वसन्त मामा

छान...
दु:खात  मी  जुन्याच  रे, देतो  तिला  पत्ते  नवे
का  वाटते  मला  असे, त्यांना  फसावी  वेदना.

वैर्‍यासही  अशी  कधी , ही  ना  डसावी  वेदना.

वा वा

शेवटचा शेर फारच छान.
फारच छान. शुभेच्छा!
कलोअ चूभूद्याघ्या