तु जाता
तु जाता सोडिले सुखांनी
केले जवळ दु:खांनी
एकांऽत छ्ळे त्यात
सूर छेडिले कोकिळांनी
होते नशिब उफराटे
जखमा दिल्या स्वजनांनी
राहिले आता ना गूपित
घात केला आसवांनी
फुलती गुलाब हजारो
सखे तुझ्या आठवांनी
गझल:
कसले माझे ? कुठले अपुले ? ते परकेच निघाले !
ज्यांनी धीर दिला , ते माझे कोण न जाणे होते ?
तु जाता सोडिले सुखांनी
केले जवळ दु:खांनी
एकांऽत छ्ळे त्यात
सूर छेडिले कोकिळांनी
होते नशिब उफराटे
जखमा दिल्या स्वजनांनी
राहिले आता ना गूपित
घात केला आसवांनी
फुलती गुलाब हजारो
सखे तुझ्या आठवांनी