ज्या मरणाला ...

आधी मजला एकटेच जे टाकुन गेले होते
नंतर माझी गझल पुन्हा ते घोकुन गेले होते

फक्त लपविले सत्य आणखी काही माझे शेर
नंतर आले सगळे आणिक ओकुन गेले होते

स्मशानावरी होती त्यांच्या एक मोकळी पाटी
नंतर माझे नाव तयावर ठोकुन गेले होते

पोथी घेऊन पुढ्यात जे जे संन्यासी म्हणविती
दुःखासोबत सुखही माझे भोगुन गेले होते

ज्या मरणाला घाबरते जग .. त्याचे ऐसे घडले
मला पाहता सरणावर ते वाकुन गेले होते

संतोष (कवितेतला)